ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΓΧΟΥΣ

ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΓΧΟΥΣ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ
Προχθές μ' αποκαλούσε σ' ένα κοινό μας φίλο ''κακό''.
Χρόνια και ζαμάνια είχα να τον δω.
Χτες είδε σ' επανάληψη στην ΕΡΤ ένα ντοκιμαντέρ μου τηλεοπτικό.
Και σήμερα μού τηλεφώνησε όλο γλύκες να με συγχαρεί : ''Πολύ καλό, πολύ καλό...'' και, κλείνοντας το τηλέφωνο : '' Πότε θα βγούμε;''

ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΣ
Μια μαύρη κηλίδα είχε σήμερα αυτή η λιακάδα
στην πλατεία Θησείου.
Εκείνη η ψηλή γυναίκα με τα τριαντάφυλλα στο χέρι
καθώς ευχαριστούσε δυο μαθήτριες που, ζαλισμένες σα κοτόπουλα, έβαζαν το χέρι στην τσέπη ν' αγοράσουν επιτέλους από ένα μετά το μπλα- μπλα της απατεώνισας.

ΚΟΜΜΕΝΟΣ
΄Εσκισα στα δύο αυτό το κίτρινο χαρτάκι που υπήρχε μες στο πορτοφόλι μου με πάνω του γραμμένο το τηλέφωνό μου, για να στο δώσω, μιας και δεν είχες μαζί σου το κινητό, ούτε εγώ στυλό.
Ακριβώς από κάτω ήταν, από το καλοκαίρι, το τηλέφωνο μιας φίλης. Ιχθύς αυτή, Παρθένος – απέναντι - εσύ, Δίδυμος εγώ στα δυο κομμένος.

ΝΥΧΙΑ

Ούτε και σήμερα, παρόλο που το θυμήθηκα πρωί, κατάφερα να κόψω τα νύχια των ποδιών μου. Συνήθως το θυμάμαι δειλινό ή βράδυ, χαλαρός στο σπίτι, αλλά πάντα μούρχεται στη μνήμη ότι το να κόβεις λένε τα νύχια σου δειλινό είναι μεγάλη γρουσουζιά, όπως μούλεγε ένας συνταξιούχος ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Επίσης θυμάμαι ένα βράδυ στο σπίτι ενός φίλου μου μόδιστρου που τον άκουσα να μιλάει στο τηλέφωνο με μια ''χορογράφα'', τρελλή κι αλλοπαρμένη της επιθεωρήσεως, και να τον ρωτάει : ''Τι κάνεις τώρα;'' ''Κόβω τα νύχια μου'' του απάντησε, κι εγώ, άθελά μου, σκιάχτηκα.

ΠΡΟΧΩΡΕΙ ΤΑΞΙ
Σέρνοντας ένα... υπερχειλισμένο καρότσι απ' το σούπερ μάρκετ, κοντοστάθηκα στη γωνία του τετραγώνου μας. Πόσο μελαγχολικό μού φάνηκε - έτσι αδειασμένο, γυμνό απ' την επίπλωσή του-, το γραφείο των ''Απόλλων Ταξί '' ! Καθώς έχουμε συχνά  σημάδια ερήμωσης της γειτονιάς, τα ταξί αυτά, ως αργά τη νύχτα δίπλα μας, ήταν μια συντροφιά, μια εξυπηρέτηση. '' Μα γιατί έκλεισε ο ''Απόλλων;'', ρώτησα ένα νεαρό που μάζευε κάτι τζιμπράγκαλα.
'' Θα σάς γελάσω, κύριε..'', μού απάντησε ευγενικά, ''γιατί σταμάτησε το ταξί..'' ''Σταμάτησε το ταξί, σταμάτησε και το ποίημα..'' του απάντησα. ''Δηλαδή;'', απόρησε. '' Να είχε γράψει κάποτε ένας νέος, με τη φιλοδοξία να γίνει ποιητής, το εξής ποιηματάκι : ''Προχώρει Ταχτσή - προχώρει στο δικό σου δρόμο..''  Και τον πήρανε στην πλάκα, φωνάζοντάς του: - «Προχώρει ταξί..» Κι εκείνος, πικραμένος, σταμάτησε από τότε να γράφει ποιήματα.''

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
''Ζει μόνο μες απ' το διαδίκτυο. Δεν εμφανίζεται στους κύκλους.''
Φράση μυθιστορηματική φίλου ποιητή στο γραμματοκιβώτιό μου.

TAKHΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ