28η Οκτωβρίου 1940 στην Ερμιόνη.
Οι καμπάνες το πρωί
της 28ης Οκτωβρίου κτυπούσαν σαν τρελές.
Είχαν φτάσει τα άσχημα νέα, οι Ιταλοί μας κήρυξαν πόλεμο.
Ένα "ΟΧΙ" σύσσωμο από τους πάντες ήταν η απάντηση κι ας ήταν ο Μεταξάς που το είπε.
Επιστράτευση.
Όλο το χωριό γύρω στις 11:00 είχε μαζευτεί στο λιμάνι, στο Ηρώων, μαζί τους και η μικρή τότε Ανθούλα .
Μέσα σε αλαλαγμούς ενθουσιασμού έφυγε το αυτοκίνητο, γεμάτο από παλικάρια της Ερμιόνης που είχαν πάρει τους "μακαρονάδες" στ΄ αστεία, όπως όλοι οι Έλληνες.
Πίσω οι γονείς και οι κοπέλες τους κλαίγοντας τους αποχαιρετούσαν με την αγωνία πότε και αν θα γυρίσουν.
Είχαν φτάσει τα άσχημα νέα, οι Ιταλοί μας κήρυξαν πόλεμο.
Ένα "ΟΧΙ" σύσσωμο από τους πάντες ήταν η απάντηση κι ας ήταν ο Μεταξάς που το είπε.
Επιστράτευση.
Όλο το χωριό γύρω στις 11:00 είχε μαζευτεί στο λιμάνι, στο Ηρώων, μαζί τους και η μικρή τότε Ανθούλα .
Μέσα σε αλαλαγμούς ενθουσιασμού έφυγε το αυτοκίνητο, γεμάτο από παλικάρια της Ερμιόνης που είχαν πάρει τους "μακαρονάδες" στ΄ αστεία, όπως όλοι οι Έλληνες.
Πίσω οι γονείς και οι κοπέλες τους κλαίγοντας τους αποχαιρετούσαν με την αγωνία πότε και αν θα γυρίσουν.
Ακολούθησε η επίταξη των αλόγων έξω από το λιοτρίβι του Βόντα ( εκεί που τώρα είναι το κατάστημα με τις ζωοτροφές).
Στήσανε ένα τραπέζι και κατέγραψαν τα άλογα.
Κλαίγοντας οι ιδιοκτήτες τους τα αγκάλιαζαν, τα χάιδευαν και τα αποχαιρετούσαν.
Οι συγκλονιστικές εικόνες από εκείνη την ημέρα, όπως αποτυπώθηκαν στα παιδικά μάτια της Ανθούλας Λαζαρίδου Δουρούκου, έγιναν πίνακες.
Για την
καταγραφή της αφήγησης
Ρίνα Λουμουσιώτη.
Άλλες αφηγήσεις της :
