Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Ελεύθερη γνώμη για "Το κάψιμο του Ιούδα"

Αγαπητή "Πρωτοβουλία"

Το έθιμο "Το κάψιμο του Ιούδα" άρχισε να τελείται από το 1973(;) περίπου.
Μάζευε κόσμο από την περιοχή και ήταν αξιοθέατο δρώμενο.
Για την προ 1973 εποχή, ας μας πουν όσοι θυμούνται.
Αν ένα έθιμο καθιερώνεται γιατί επαναλαμβάνεται και γίνεται αποδεκτό από μια κοινότητα, τότε μπορεί να θεωρηθεί μεταγενέστερο έθιμο, αλλά να δηλώνεται.
Είναι ολοφάνερο ότι δύο, κυρίως, λόγοι το προκάλεσαν.
Ο ένας της αναζήτησης παραδοσιακών δρώμενων που θα αναθέρμαιναν τους δεσμούς με την ερμιονίτικη παράδοση,
που λόγω αστυφιλίας είχε ατονίσει και ο άλλος της προσέλκυσης επισκεπτών, με το ζωντάνεμα της εμπορικής κίνησης των παράλιων καταστημάτων.
Από τότε έγινε απαραίτητο συνοδευτικό της ημέρας της Λαμπρής στην Ερμιόνη.
Το ίδιο όμως το γεγονός, της συμβολικής τιμωρίας του προδότη Ιούδα, δε συνάδει με το πνεύμα της Ανάστασης και της Αγάπης που κηρύσσει η χριστιανική θρησκεία.
Πρόκειται, επομένως, για κάτι διαφορετικό, αποδεκτό από τους πολλούς, αν και αρκετοί θα αρνούνται, υποψιάζομαι, κατά βάθος μια τέτοια τελετή με χαρακτηριστικά εκδίκησης, πολεμικής αντάρας, μπαρουτιού, καπνού και στάχτης, παρά τη φαντασμαγορία του.
Θα συμφωνήσω με τη γνώμη σου, αγαπητή  "Πρωτοβουλία"
και θα διαφωνήσω "με οποιοδήποτε κάψιμο Ιούδα".

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Μυρσίνη Σαμαρά



.